Τι να πεις αυτά που ζήσαμε στη Μάνη. Πως να τα περιγράψεις. Εάν δεν τα δεις με τα μάτια σου αν δεν το ζήσεις ότι και να σας πω είναι λίγο.
Φτάσαμε στη Μάνη για ρεπορτάζ. Για Τρίτη συνεχόμενη ημέρα. Την πρώτη ημέρα πιάνει στην Γιάτρισσα, την δευτερη την καταστέλλουν και την τρίτη ημέρα καίγεται και πάλι το σύμπαν όλο!
Παντού καπνός στάχτες και στο βουνό πύρινα μέτωπα. Τεράστιες φλόγες να κατασπαράζουν τα πάντα. Η φωτιά ανεξέλεγκτα επικίνδυνη για όλους. Το Σιδηρόκαστρο στο έλεος. Πέρασε η φωτιά από μέσα. Έκαψε σπίτια. Οι κάτοικοι απέναντι με ένα αδηφάγο πύρινο τέρας. Το θερμικό φορτίο μεγάλο. Οι μηχανές των τρακτέρ να μουγκρίζουν. Οι άνθρωποι σε απόγνωση.
Δυνάμεις της πυροσβεστικής και κάτοικοι με τρακτέρ και βυτια στον αγώνα. Η μάχη άνιση. Ο αέρας δυνατός και το σκοτάδι κοκκινίζει από τις φλόγες.
Ένα νέο μέτωπο ξεσπά ξανά στα Κόκκινα Λουριά και στον Άγιο Νικόλαο ενώ συνεχίζει να καεί πιο χαμηλά έξω από τα Κονάκια. Αναζωπύρωση μέσα στη νύχτα. Ότι πιο άσχημο για αυτή την ώρα. Που να πρώτο πάει κάνεις… τι να μαζέψει η να αφήσει.
Οι εντολές για εκκένωση η μια πίσω από την άλλη. Η νύχτα μεγάλη και δύσκολη. Η επόμενη μέρα ακόμα πιο δύσκολη και ακόμα πιο επικίνδυνη.
Όλοι καταγγέλλουν την μη πτήση ενός εναέριου όλη μέρα. Στην αρχή της Φωτιάς να μην προχωρήσει.
Άνθρωποι τρέχουν να σώσουν ότι μπορούν. Γονείς συγγενείς ηλικιωμένα άτομα. Ζώα άλογα και μηχανήματα. Οι κόποι μιας ζωής σε μια στιγμή μπαρούτι.
Η Φωτιά αφού πέρασε Σιδηρόκαστρο Κονάκια Καρβελά Κουλούκα φεύγει με απίστευτη πορεία για Νότια. Μέχρι να Φτάσουμε εμείς η φωτιά μας είχε προσπεράσει. Το μέτωπο Χιλιόμετρα πολλά. Μπροστά της οι Αιγιες ο Αγιος Βασίλης Το Βαθύ το Μαυροβούνι το Γύθειο. Οργισμένη Πύρινη Λαίλαπα δυναμωμένη με ισχυρούς ανέμους. Η φωτιά να φτάνει πάνω από 10 μέτρα ύψος. Τι να σβήσεις που να πας. Νιώθεις τον καπνό να σε πνίγει. Να σε καίει το θερμικό φορτίο στο χιλιόμετρο. Η βοή να φοβίζει. Ο Διάβολος μεταμορφωμένος!
Η εκκένωση η μόνη λύση στην παρούσα φάση. Εκκενώνεται το Μαυροβούνι, μετά από λίγο εκκενώνεται το Γύθειο. Απίστευτες και πρωτόγνωρες στιγμές. Σαν από ταινία. Ο καπνός να έχει φτάσει στο Λιμάνι και να μην βλέπεις απέναντι. Αδειάσαν τα κτήρια και γέμισαν οι δρόμοι. Όλοι προς Σκάλα. Κομβόι με ασφάλεια μεν με ταραχή και απελπισία δε. Η φωτιά στον Αγιο Βασίλη φτάνει σχεδόν στον Ακούμαρο. Εαν πέρναγε θα μιλάγαμε για βιβλική καταστροφή. Το Γύθειο θα είχε σοβαρές ζημιές και μεγάλες απώλειες. Ο Άνεμος αλλάζει τελευταία στιγμή και περνά προς την απέναντι πλευρά. Καίει Μαραθέα και προς Βαθύ. Μέσα σε όλα αυτά. Τα εναέρια δεν εμφανίστηκαν. Παρα μόνο την επόμενη ημέρα. Παντού θλίψη οργή απελπισία.
Απο το ρεπορτάζ στην φωτιά στη Μάνη όλες αυτές τις ημέρες δεν ξεχνώ…
Τα δάκρια των κατοίκων που βλέπουν να χάνονται οι περιουσίες τους. Τα σπίτια τους, οι καλλιέργειες τους. Το βιός τους όλο!! Την αγωνία των γυναικών και των παιδιών που κοιτάνε με δάκρια αγωνίας και ποτισμένα με κάπνα. Τα παιδιά με τα τρακτέρ που έτρεξαν με ορμή να σώσουν τα σπίτια του κόσμου. Μετά να σώσουν τα δικά τους σπίτια. Τους πυροσβέστες που τρέχουν από μέτωπο σε μέτωπο. Πολλές φορές χωρίς νερό να περιμένουν ανεφοδιασμό και να πέφτουν με κλαδιά να σβήσουν. Τους κρουνούς που δεν είχανε νερό σε κάποια σημεία. Τα ζώα που χάθηκαν και κάηκαν ή έχασαν το δικό τους περιβάλλον.
Τις Αρχές που έτρεχαν να συμβάλουν. Εκείνους που έχασαν τα σπίτια τους και ξαγρύπνησαν στο μέτωπο. Του Αγρότες Ήρωες που έσπαγαν τα μέτωπα σε μικρότερα ή έσβηναν με αυτοθυσία ότι μπορούσαν. Τους εθελοντές και την κινητοποίηση του κόσμου για είδη πρώτης ανάγκης. Το θερμικό δυναμικό. Την πύρινη όψη του γίγαντα που μέσα στη νύχτα αλλά ακόμα και την ημέρα σου έλεγε ότι δεν είσαι τίποτα μπροστά του.
Όλους εκείνους που με ενδιαφέρον ρωτούσαν για τα χωριά τους. Τους συγγενείς τους. Τις περιουσίες τους. Ότι μπορούσα έκανα. Απάνταγα στα δεκάδες μηνύματα και τηλεφωνήματα σαν να τους ήξερα όλους προσωπικά. Η ενημέρωση από τα πανελλαδικά κεντρικά δίκτυα για την περιοχή μας σχεδόν ανύπαρκτη. Παραφιλολογία στο φουλ. Ο τόπος μας έχει ανάγκη τους ανθρώπους του και μόνο. Αυτό αποδείχτηκε για ακόμα μια φορά.
Σας ευχαριστώ για τα λόγια σας και την στήριξή σας όλες αυτές τις ημέρες αλλά την στήριξη την θέλουν πιο πολύ οι πληγέντες. Να αναδείξουμε μαζί τα πολλά προβλήματα της επόμενης ημέρας. Να αποδοθούν ευθύνες εάν χρειαστεί.
Να γίνει σωστή απογραφή ζημιών. Να αποζημιωθούν οι πληγέντες για να μπορούν να σταθούν και πάλι στα πόδια τους. Να ξανα καλλιεργήσουν να δώσουν ζωή και πάλι στα καμένα χωριά μας. Να μην ξεχάσουμε. Να είμαστε εκεί και την επόμενη.
Μαζί μπορούμε. Ποτέ Ξανά φωτιές! Όχι άλλη μαύρη θλίψη!
Με εκτίμηση
Ιωάννης Παυλάκος